Lieve Mama...
Het leven met jou was super leuk,
elke dag samen lachen,
we lagen altijd in een deuk.
Maar nu je er niet meer bent, is het allemaal zo raar,
Ik voel me alleen, zo eenzaam..
Maar wtf dan denk ik dan mijn allerliefste mama stond altijd voor me klaar.
Als ik aan die tijden denk voel ik me weer fijn,
en dan weet ik dat ik niet eenzaam hoef te zijn.
Elke nacht als ik dan bijna slaap, hoor ik je stem,
Je roept mijn naam, ik schrik wakker en wtf ik zie mijn liefste mama niet,
Stap uit bed en ga je zoeken, ik zie je nergens, Het enige wat ik zie...
Is een foto van jou... Ik kijk er naar... en daar komt het.. het fokking verdriet.
Ik weet dat je niet wil dat ik verdrietig ben.. Jij zei altijd.. je kan niet huilen
om iets wat er niet meer is..
Maar mama.. JIJ bent er nog.. Ookal kunnen wij je niet zien, of voelen
Je zit voor altijd in mijn hart en in mijn gedachten,
En dat.. dat doet mijn pijn verzachten.
Het enigste wat ik hiermee bedoel is dat ik van je hou, en je nooit zal vergeten,
nooit vergeten dat je voor je leven hebt gestreden.
Ik voelde dat je fokking pijn had toen je in je ziekenhuis bedje lag,
Ik zag je bleke gezicht, aventoe hoestte je
Valse hoop voor mij weetje wat ik fokking dacht?
Ze komt er wel bovenop..
Maar toen.. toen kwam de dokter.. met verscheurende woorden..
hij zei tegen ons als je zou blijven leven..
zou je nooit meer de oude worden.
Dan zou je voor altijd in dat bed moetten blijven liggen,
en in zo'n fokking tehuis.. dat zag ik niet zitten
Toen konden we kiezen of dat of de stekkers eruit..
de laatste optie vond ik het beste voor jou lieve mama..
Dan had je tenminste geen pijn meer.. En geen fokking apparaten naast je bed.
Voor mij was het moeilijk, om je niet meer te zien ademen
Het was een klap in mn gezicht die ik niet had zien aankomen...
Ik huilde en huilde, en zag je weg stromen.
weg van de aarde, weg van mij..
Mensen denken dat het makkelijk is om een belangrijk persoon af te moeten geven,
Het enigste wat ik dan denk..
Had mijn moedertje nog maar een paar jaartjes bij mijn gebleven..
Een kus op haar ijskoude voorhoofd en mond, dat was de laatste keer,
de laatste kans om afscheid van deze vrouw te nemen,
een bijzondere vrouw in mijn leven.
Door haar ben ik geworden wat ik nu ben,
zonder haar was ik nu misschien wel een fokking crimineel,
hangend op straat, strafbladen, en veel problemen,
Fuck die rare gedachten!!
Gelukkig heb jij me dat kunnen ontnemen.
Ik hoop als het mijn tijd is dat je op mijn zult wachten,
mijn omhelst als ik bij je ben, en me nooit meer los laten.
Ik jank gewoon fokking hard bij die gedachten.
Maar nu lieve mama, wacht ik dat ik weer bij jou ben,
dat is het liefste wat ik wil, maar dat zal nog wel ff duren...
Maar nu...
Nu... is het .... zo stil zo stil!