Vertel me dat de wind niet zwaar is
maar mijn armen simpelweg van moeheid hangen.De weg is te lang en lang heb ik niet meer
vragen blijven maar komen over
hoeveel bloemen je plukken zal als ik ga.
Ik kan me niet herinneren dat lelies
hebben gezwegen of de adem stoppen zou
met waaien langs je wang. Zachtjes wil je
me nog elk moment houden in je armen
maar als het stoppen zal, liefste
waarom dan nog?
Suzanne.: | Donderdag, november 29, 2007 18:19 |
Nou, omdat het anders waarschijnlijk nogal leeg aanvoelt? Overigens voel ik ons diep beledigd door de twee zeer magere reacties die wij hebben gekregen. Pfft. Maar goed. Ik vind het dus best leuk om je te lezen ; ) |
|
switi lobi: | Dinsdag, november 13, 2007 23:08 |
Het antwoord heb je al gekregen zie ik... je schrijft heerlijk! Liefs.. |
|
Paul de Bruyn: | Dinsdag, november 13, 2007 20:10 |
om de liefde, en de liefde alleen. |
|
David Matser: | Dinsdag, november 13, 2007 19:54 |
Net weer begonnen met dichten, Marjo? :) Leuk je weer es te zien hier! Je gedicht is mooi; bij vlagen schilderachtig. Hier en daar zou ik persoonlijk misschien voor ander woordgebruik hebben gekozen, maar het geheel is heel erg Marjolein. En daar gaat het om. liefs, David |
|
Sarah Blind: | Dinsdag, november 13, 2007 19:46 |
Rakend, heel rakend. Knuff, |
|
Auteur: Marjolein. | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 13 november 2007 | ||
Thema's: |