Vandaag lukt het me nieteerste niet gemerkt
dat het koud was vandaag
dat kwam door
mijn zonnig gevoel
gisteren na de kapper
had ik kaal in de gaten
dat het killer werd
eigen zon wat warmte gaf
tussenkomst een envelop
met grijze rand
die ik morgen afstem
op de inhoud
het mag mij niets doen
dacht ik ingepakt
en schrok
van eigen woorden
misschien wacht ik
op het moment
dat mijn ogen openschrikkenen ik janken gaterwijl het koor nog moetgaan zingenen mijn emotiesmisschien een handje helpen
God ik smeek u
alstublieft
vandaag maar liever niet
of bent u even doof vandaag?
Nyuka: | Maandag, november 12, 2007 10:46 |
mooi, triest gedicht. Klinkt alsof de gevoelens op springen staan. kus Nyuka |
|
japonica: | Zondag, november 11, 2007 18:39 |
Dictum sapienti sat est !! Groots geschreven. Groet Jap. |
|
kerima ellouise: | Zondag, november 11, 2007 17:22 |
gevoel ontbreekt niet...het is verdoofd en heel stil aanwezig...en weet geen weg...en het maakt zo enorm droef... een warme knuf ! liefs kerima ellouise |
|
switi lobi: | Zondag, november 11, 2007 15:28 |
Niets voelen is juist heel veel voelen... ik weet er alles van. Hele dikke kus voor jou! Liefs... |
|
conan: | Zondag, november 11, 2007 15:08 |
mooi , Laurens , dat moment waarop het gevoel ontbreekt maar je weet dat het op springen staat.... liefs conan*** |
|
Windwhisper: | Zondag, november 11, 2007 14:40 |
Wat ontzettend droef dit Liefs Cobie Ik zit hier een beetje zonder woorden.....sterkte |
|
Auteur: Laurens Windig | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 11 november 2007 | ||
Thema's: |