Dit is het eerste gedicht in de serie ''Droomdichten'' Een serie gedichten waarin ik mijn dromen in dichtvorm vertel.
Gevangen in het duister
Vannacht zat ik gevangen
Gevangen in mijzelf
In mijn eigen diepe verlangen
Ik zat dicht bij mijn bederf
Maar gelukkig ik ontwaakte
Maar toen een nieuwe nacht genaakte
Weer diezelfde droom
Voel me eenzaam en zo sloom
Beschrijven hoe het voelt is haast onmogelijk
Het is een wonder dat ik niet bezwijk
Ik was gevangen in het duister
En niemand die mij vasthield
Geen woorden, geen gefluister
Toen mijn dromen werden vernield.