Er is geen verleden dat aan mij kleeft
geen dode ik die in mijn leeft
en de orde in mijn chaos beneemt.
De storm is gaan liggen, de storm
woedt niet meer in mijn hoofd
maar is gaan waaien in omtrekken
van kilometers afstand.
Ik heb de rust. De rust heb ik
gevonden.
Zij
heeft plaatsgemaakt
voor twee
lege harten
die verscheuren
voordat ze sterven
of gestorven zijn.
lommert: | Donderdag, augustus 23, 2007 19:16 |
moet je vaker lezen...vooral de tweede strofe....ja mooi liefs willem |
|
sensi: | Woensdag, augustus 22, 2007 19:54 |
"lege harten die verscheuren voordat ze sterven of gestorven zijn" Hm, dit klinkt en voelt zo moedeloos, leeg, triest, eenzaam .. tja, verwarrende emoties.. Een fijngevoelig schrijven! Liefs |
|
Klaes: | Woensdag, augustus 22, 2007 18:17 |
blij dat je er wer bent en hoe.... leafs/klaes |
|
remie: | Woensdag, augustus 22, 2007 17:58 |
storm bij jou... waar dan, niet in mijn hoofd maar in mijn lijf...liefs remie | |
Paul de Bruyn: | Woensdag, augustus 22, 2007 17:29 |
Ik prefereer stormen in m''n hoofd; die vecht ik zelf uit waarna ik nadien kan zeggen: Dat heb ík gedaan. Hmm en die rust.. Die vind ik niet terug door je herhalingen ;) Enfin, ''t straalt wel weer ''t gevoel uit dat ik van jouw schrijven gewend ben. Met liefs, |
|
Auteur: Marjolein. | ||
Gecontroleerd door: | ||
Gepubliceerd op: 22 augustus 2007 | ||
Thema's: |