Onderaan op de bodem van de zee lig ik.
De laatste lucht uit mijn longen
dreigt opgebruikt te worden
door men verzwakte lichaam.
Ik snak naar zuurstof
die mijn longen doordringen van leven.
1 diepe inhaal waardoor ik bevrijd ben van mijn pijn.
Ik kan niet ademen, niet hier niet nu.
Mijn longen zouden zwart worden van het troebele water. Het water is zo diep, en mijn lichaam zo moe.
Zal ik ooit nog het wateroppervlak bereiken?