De laatste weken van mijn leven
Wil ik nooit meer opnieuw beleven
Alles wat ik doe gaat mis
Elke dag zijn er honderd dingen waarin ik me vergis
Op school gaat alles tegen
Maar er zijn niet veel andere wegen
Mijn liefdesleven is een hel
Enkel de jongens waarvoor ik niets voel, willen me wel
Degene van wie ik hield brak mijn hart
Nu laat hij niks meer van zich horen, totaal onverwacht.
Het zeker niet de eerste keer
Het gebeurt me steeds opnieuw, hoe hard ik me verweer
Ik wordt geslingerd tussen verdriet en geluk
Soms denk ik ‘mijn leven kan niet meer stuk’
Maar er zijn vele momenten van pijn
Dan denk ik ‘Waarom spring ik niet onder een trein?’
Gelukkig heb ik nog goede vriendinnen
Zonder hen zou ik niets kunnen beginnen
Hopelijk gaat deze periode snel over
Maar nu is het lang niet zover
Sofie