BANG.
Een bijna ondragelijke pijn
doet mij leven in angst
het heeft me te pakken,
ik ben zijn vangst.
Ik wil gewoon kunnen genieten,
zonder zorgen en zonder pijn,
wat zou het toch heerlijk zijn,
als ze er voor 1 dagje niet zijn.
Gewoon een dag genieten,
van wat het leven te bieden heeft,
ook via de normale wegen weten,
dat er iemand is die om je geeft.
Vrienden komen gelukkig,
en echte blijven je hele leven lang,
maar ik zal ze ook verliezen,
ik ben een beetje bang.
Als ze werkelijk gaan,
zijn ze je verdriet niet waard,
en als het echte vriendin zijn,
blijft dat verdriet je bespaard.
Geen dag gaat voorbij,
zonder benauwdheid en pijn,
maar eens dan komt er een dag,
dat ze er beiden niet meer zijn.