Zwevend mystiek
de spiegel die breekt
is de ziel die bezwijkt onder de last van tranen
want een hart spreekt harder
dan de zachtste woorden
geluid gaat verloren in een storm
zo lang hij niet tempert
regen blust het vuur
vlammen sterven
licht aan de horizon
word enkel gezien met open ogen
ik stierf in kracht
maar wens te herleven
ramen in een muur
een deur aan het eind van een doolhof
luister en de wind zal een sleutel zijn
en zo werd gevonden
alleen zo breekt de zegel van mijn eikenbast
Wim
***-****