ik creëer mijn eigen kubus
draai de vlakken in mijn eigen kleur
de ruimte om me heen beschermt me
in waarden die ik zelf bedenk
niets kan mij nu nog raken
de buitenwereld lijkt heel ver
al mijn dromen komen tot leven
fantasie lijkt even werkelijkheid
het is of alles aan me voorbij trekt
geluid lijkt een fluistering in de wind
waar vlammetjes branden en dansen
in een zucht uit mijn adem gedrukt
dit is ook niet wat ik wil,de cocon van
mijn leven transformeert alleen maar mijn
verdriet in onbegrepen eenzaamheid
die een voetstuk plaatst ver van mijn ziel
en tranen leggen een pad er naar toe
frankm: | Vrijdag, juni 01, 2007 20:05 |
je bent echt goed qua..dichten..qua frankie xxx |
|
Roland Hainje: | Vrijdag, juni 01, 2007 18:34 |
prachtig, kwetsbaar gedicht, Quandesh! deze zin:''in een zucht uit mijn adem gedrukt'' erg mooi! *kom op! verwezenlijk je dromen knufff, Ro;) |
|
appelboom: | Vrijdag, juni 01, 2007 16:48 |
Stilmakend.. ik sla mijn armen om je heen. Liefs, knuf, appelboom |
|
Oorlam: | Vrijdag, juni 01, 2007 16:38 |
..aaitje! | |
MizzTeaQ: | Vrijdag, juni 01, 2007 16:25 |
Sterkte meid! Kus, |
|
conan: | Vrijdag, juni 01, 2007 15:28 |
een monument , een voetstuk waarnaar een weg van tranen leiden ... sterk beeld , je eenzaamheid in de lezer gebliksemd ! liefs conan*** |
|
fran92: | Vrijdag, juni 01, 2007 13:38 |
ach meisje toch.. droef pijnlijk heel veel knuffelstjes voor jou! liefs fran92 |
|
switi lobi: | Vrijdag, juni 01, 2007 13:17 |
Ik hoop dat de zon in tranen schijnt en regenbogen van geluk zal schijnen... Liefsliefs, switi lobi |
|
Windwhisper: | Vrijdag, juni 01, 2007 13:00 |
Dat is zo verdrietig heb even geen worden..heel je gevoel ligt in dit gedicht liefs Cobie Kuzz sterkte maar |
|
Auteur: Quadesh | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 01 juni 2007 | ||
Thema's: |