Zachte armen, om het koude lichaam.
Door de fantasiewereld meegespoeld
Huilend alsmaar huilend.
Huilend om die ene naam.
De persoon die zo bekend is,
Maar toch is hij zo ónbekend.
Waarom is hij niet aanwezig?
Waarom is er zoveel gemis.
De woorden die je moet laten gaan
Maar altijd het allermoeilijkst zijn
Toch nog lachend afscheid genomen
Maar nogsteeds met brandende pijn.
~Bou-kun, ik zal altijd achter je staan.~