Laatste halte.
hij scheurt haar uiteen, waar zij krampachtig poogt
de resten bijeen te klemmen, verwaarloosd maar intact
alsof de vernedering nog niet op zijn hoogtepunt was
kromde zij haar handen om zijn gedachten en kneep
tot enkel irritatie nog een vorm van communicatie was
verleden en heden drijven ineen, als olie en water
los van elkaar maar toch verbonden met hart en ziel
waar vuur zich laat ontploffen in verwoesting
die de wereld laat vergaan, gevoelens uiteenrijt
en in luttele seconden laat beseffen dat dit, niets is.
Klaes: | Dinsdag, mei 22, 2007 18:08 |
pure powezie leafs/klaes |
|
Cora (ZIJ): | Dinsdag, mei 22, 2007 17:52 |
Miss Vledder, wat weer een schrijven, ik blijf je lezen, liefs, |
|
appelboom: | Dinsdag, mei 22, 2007 17:18 |
Delend voelbaar mooi Liefs, appelboom |
|
Roozjuh: | Dinsdag, mei 22, 2007 17:04 |
Ingewikkeld, maar toch mooI! | |
red one: | Dinsdag, mei 22, 2007 17:01 |
wow wat een krachtige verwoording is dit! mooi geschreven!! liefs redje |
|
L.Bert: | Dinsdag, mei 22, 2007 17:00 |
Heel mooi en indringend Marina. | |
conan: | Dinsdag, mei 22, 2007 17:00 |
gelukkig de ''laatste'' halte , ik kan mij niet voorstellen dat dit de voorlaatste zou zijn , en er nog iets zou opvolgen...wat een kaalslag... wat een vernielend einde... je weet het wel te brengen , zeg! liefs conan*** |
|
Auteur: Marina van Vledder | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 22 mei 2007 | ||
Thema's: |