Het ging al wat beter, ze was al meer blij,
maar dat was allemaal weg na een scheldpartij.
Harde woorden vlogen rond, harde woorden vlogen langs,
Dat was het moment, om zelfmoord te plegen. Het was haar kans.
Ze pakte hem, want haar beste vriendin was boos op haar,
niemand stribelde tegen, er was geen gemaar.
Iedereen zag haar langzaam weg vallen, ze zagen haar langzaam dood gaan,
Ze maakte tussen al haar pijn en verdriet een weg, die leiden haar het van hier op de wereld staan
Haar beste vriendin deed er alles voor
maar dat wist ze wel, dat had ze ook door
maar ook haar beste vriendin kon ze het niet vertellen, ook zij had het nooit geweten,
hoe ze nou precies in haar vel had gezeten
Dat zou ze nog zo graag willen zeggen, dat wilden ze als haar laatste woord
voordat ze na het licht liep, en zou rusten achter de hemelpoort
maar ze wilden niet meer, ze kon er niet meer tegen
Ooit nog is gelukkig zijn, dat was haar zegen
maar haar leven is al voorbij
na een ruzie met haar vriendin, hun scheldpartij
Het was haar leven
Niemans weet welke gedachtes in haar hoofd zweven
Het had voor haar geen zin meer om hier te blijven
Om haar hoofd nog boven water te laten drijven
Het had geen zin meer, om hier te zijn
Het leven en haar vriendin deden haar gewoon te veel pijn
Ookal zat echt alles bij haar tegen
Ooit nog is gelukkig zijn, was voor haar echt der zegen
Maar haar leven was voorbij
Na een ruzie met haar vriendin, hun scheldpartij
Nu wil ze gelukkig rusten achter de hemelpoort
ze vindt dat alleen nog dat hoort
want zelfs haar beste vriendin is boos op haar
dus voor haar is haar leven nu echt gewoon klaar