Wolfje woont in een donkere grot helemaal alleen,
Het is een eenzaam wolfje en hij voelt zich niet fijn.
Wolfje mist liefde in zijn leven en er is er maar één,
Maar die ene is er niet, hij is weg en nu voelt de grote wolf zich erg klein.
Wolfje zit vaak buiten op een rots en kijkt zijn grote liefde voorbij gaan,
Hij kijkt vol passie naar hem en dan voelt hij zich een beetje blij.
Dan kijken ze elkaar in de ogen en verschuilt wolfje een grote traan,
Wolfje hoopt dat hij op een dag samen met hem zal zijn, op die dag is hij echt vrij.
Maar tot die tijd moet wolfje eenzaam wachten in zijn donkere grot,
Want wolfje wilt niemand anders dan hem ookal doet die lieve jongen hem erg veel pijn.
Ze waren ooit samen, maar op een dag maakte hij wolfje's hart kapot,
Nu voelt hij zich vaak erg verdrietig en heel erg klein.
Wolfje weet niet meer wat hij moet doen en denkt soms aan domme dingen,
Hij voelt zich zo verschrikkelijk dat hij ook aan de dood denkt op eenzame avonden.
En als de maan vol is en schijnt, kan je hem zijn liefdes liedjes horen zingen,
Wolfje heeft ook veel in zijn hoofd maar daarvoor gebruikt hij vaak papier en pen.
Want hij kan veel opschrijven om het van zich los te laten,
Maar niet alles is zo gemakkelijk opgelost voor hem.
Wolfje ziet vaak anderen langs zijn berg lopen, hun hebben makkelijk praten,
Want hun hebben niet het vervelende gevoel wat wolfje heeft en ze zitten niet klem.
Klem in een wereld van verdriet en moeilijke emoties,
Waarom moet dit allemaal met wolfje gebeuren?
Heel veel mensen vinden wolfje eng,raar maar ook vaak vies,
Wolfje vind dat vreselijk om te horen en niemand kan hem opbeuren.
Wolfje hoopt alleen dat zijn liefste ooit bij hem terug komt,
Want wees niet bang voor deze wolf, hij bijt niet maar gromt.
Hij zal je geen pijn doen en dat is wat ik je beloof,
Want hij houd heel veel van je maar nu zit er een grote kloof.
Een grote kloof tussen wolfje en zijn lieve jongen.
Ik draag dit gedicht op aan iemand van wie ik heel veel hou.