zo ver weg van mij
terwijl je naast me staat
alsof alles om je heen
onmerkbaar langs je gaat
wat ik ook zeg of doe
je hoort me werkelijk niet
hoe ik m'n best ook doe
't is of je me niet ziet
je ogen kijken dwars
door de mijne heen
zonder enig blijk van gevoel
als was je echt van steen
niet te bereiken
mijlenver uit elkaar
en ik weet niet wat te doen
wist ik het maar
hiljaa: | Dinsdag, april 24, 2007 12:10 |
soms weet een mens het niet meer!!!!!! knufleifs--hiljaa-- |
|
M@rcel: | Maandag, april 23, 2007 23:12 |
prachtig fictief geschreven Ria, maar ook te gelijkertijd zo verlangend voelbaar herkenbaar dit.. Liefs M@rcel |
|
Will Hanssen: | Maandag, april 23, 2007 22:05 |
Gelukkig fictie, wel zeer goed ingeleefd. Liefs,Will |
|
remie: | Maandag, april 23, 2007 19:12 |
fictie maar toch verlangend...liefs remie | |
arie: | Maandag, april 23, 2007 18:49 |
Het beste wat je hier kunt doen is dicht bij jezelf blijven.. liefs, arie |
|
Windwhisper: | Maandag, april 23, 2007 18:44 |
Gelukkig staat er fictie boven en ben je niet in die situatie beland want dat is ontzettend beangstigend hoor en het komt vaker voor dan liefs is. Liefs Cobie kuzzz |
|
Auteur: Ria -rimpeling- | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 23 april 2007 | ||
Thema's: |