ik weet het gewoon niet meer hoor,
heb me gevoelens zo niet onder control,
ik wil wel gaan rijden maar zie nergens een spoor,
En als die die gevonden heb zit me hoofd weer vol.
ik denk dat jij de reden bent,
maar vraag me af waarom,
misschien ben ik dit gevoel nog niet goed gewent,
of word het tijd dat ik niet meer langs kom,
ik denk dat ik de rede ben,
voor al de warrigheid in mijn hoofd,
ik denk dat ik mezelf toch niet genoeg ken,
wacht gewoon tot dit vuur zig doofd,
ik weet het niet meer,
ga gewoon alles achterna.
soms doet het me best wel zeer,
soms is het even tijd dat ik ga.
ik kom er nog wel achter,
achter mijn wil.
maar doe nu pleas wat zachter,
anders word het me te veel!