dit is niet echt een gedicht maar een soort verhaal,
ik ben zo bang,
bang dat ik me vader weer bijna verlies.
hij heeft een paar maanden gelede een hartaanval gehad ik had hem gevonden en de ambulance gebelt,
het was zo eng!
het is inmiddels al een paar maanden later en hij is weer uit het ziekhuis maar als ik een bonk in huis hoor zo of ben ik gelijk weer bang dat me vader weer instort en een hartaaval krijgt.
ik durf er met niemand over te praten dat ik zo bang ben met me moeder niet me vader niet me zus niet en me vriendinnen niet omdat me vriendinnen niet eens naar me luisteren (ik heb het al een keer geprobeert) hun willen alleen over hun Problemen Praten :S
wat moet ik nou? ik kan het maar niet verwerken ik hoop dat julie een reactie achter laten...
xxx my