Mijn tante had ik net aan de telefoon en ze heeft weer eens gelijk,
jij veranderd niet meer van gedachten als ik naar de komende tijd kijk.
En daar moet ik me bij neerleggen,
maar dat is moeilijker om te doen dan om te zeggen.
Toch zal het moeten hoe erg ik dat ook vind,
maar jij wil me niet en ik moet zorgen dat je door mij niet meer word bemind.
Het lijkt nu in mijn hoofd alsof ik maar 1 iemand wil en dat ben jij,
maar als die gedachte uit mijn hoofd is ben ik blij.
Dan kan ik weer genieten van ons en hoe close we als vrienden zijn,
was er maar een middel waardoor ik verlost werd van deze pijn.
Wie weet hou het ooit op in mijn hoofd,
ik hou me aan wat ik mezelf heb beloofd.
Dat onze vriendschap hier niet kapot aan gaat want ik kan niet zonder jou,
en er zijn maar 2 dingen die hier iets aan kunnen doen of jij moet van gedachten veranderen of ik moet zorgen dat ik alleen als vriend van je hou.
Dat eerste zou het niet worden ben ik bang,
duurde deze pijn maar niet zo lang.
Al helemaal omdat ik weet dat ik je morgen alweer zie en dat word hierdoor waarschijnlijk voor mezelf niet leuk,
wat lig ik nog wel door jou in een deuk?
Je moet mijn cliniclown blijven anders heb ik voor dit rotleven een steeds kleiner doel,
en eindelijk is nu alles eruit wat ik voel.