Ik heb een boek in mijn hand
het staat voor mijn leven
Ik lees er hardop uit voor
wat er in staat geschreven
Het begint met dat ene moment
helaas, vol pijn en verdriet
Daarna kwamen er maanden, zo lang
lezen kon ik het niet
Herinneringen die kwijt zijn
zoveel heb ik verdrongen
Alles wat er van over is
zijn littekens van diepe wonden
Opeens, de inkt wat helderder
de woorden werden weer leesbaar
Maar soms zo onwerkelijk
dat ik er alleen naar staar
Toen ontmoette ik jou
en er vloeit nu een traan
De letters vertellen me
met jou wil ik verder gaan
Je naam kwam vaak voor in mijn verhaal
omdat mijn gedachten er naar stonden
Omdat ik je naam honderd keer voorlas
honderd keer per seconde