Schimmen van vroeger
In het heden draag ik schoenen
van twee maten te groot en struikel ik
over diverse blokken aan het been
of ben ik het zelf die de bergen stapelt?
immers was ik altijd sterker, volwassener
dan jij die mijn hand vasthield
- of ik de jouwe, de mijne, hoe dan ook
ik droom nog steeds van schaduwen
in het hoekje van mijn kamer
schreeuwend naar elkaar
naar mij, terwijl ik de deur omhels
ik ontleed de wereld met een oogwenk
maar wanneer ik mijn evenbeeld zie
- schimmerend in mijn mes
weet ik niet waar ik moet beginnen
Ontleed me, ontziel me, ontkracht me
maar laat me nu maar slapen.
kerima ellouise: | Vrijdag, februari 16, 2007 10:09 |
erg mooi gedicht...hoe droef de inhoud...van de powezie genoten ! liefs, kerima ellouise |
|
appelboom: | Vrijdag, februari 16, 2007 07:26 |
Beeldend droef geschreven Liefs, appelboom |
|
mobar: | Vrijdag, februari 16, 2007 00:56 |
Mooi gedicht hoor, sterke beelden slaap zacht, groetjes |
|
Auteur: Rachel R | ||
Gecontroleerd door: Sheena | ||
Gepubliceerd op: 16 februari 2007 | ||
Thema's: |