(ocean pulls me close)
een mooie, blauwe lucht
tot het donderde
wolken trokken zich
als een gebalde vuist
boven de zeespiegel
de zon werd zwart en dreigde
ik had dit wel verwacht
en plots alleen bleef ik
achter in het zware slijk
van het eens droge strand
en kokhalzen, mens, niet normaal
braken, spuwen, kotsen
gedachten, gevoelens in woorden
die je zomaar in je golven opnam
en meedragen zou naar de gedichtenkluis
waar geen leven mogelijk is zonder licht
geen liefde zonder leven