doodsangst
hij radbraakte met schuifel
in het nachtelijk draven
met heen en weer
op spoken jagen
als een schaduw
klevend achter zich aan
met nagels geklauwd
in adem benauwd
niets kon geruststellen
in zijn onderwereld
die waande als kleed
door doodsangst verbleekt
H.J.: | Zondag, februari 04, 2007 01:58 |
naar Maria, en hoe mooi dat jij het zo kunt verwoorden. zo knap. kusss |
|
Laurens Windig: | Zaterdag, februari 03, 2007 17:18 |
Ik herken je gedichten uit duizenden en dat is bijzonder! | |
Innerchild: | Zaterdag, februari 03, 2007 10:53 |
Pijnlijk ... (maar mooi dat er dan mensen als ''jij'' zijn !) Kus, M. |
|
Klaes: | Zaterdag, februari 03, 2007 10:07 |
indringende poëzie leafs/klaes |
|
dichterbij: | Zaterdag, februari 03, 2007 09:55 |
intens beschreven angst. de nacht doet hiet geen goed aan beterschap en een lieve groet |
|
sunset: | Zaterdag, februari 03, 2007 09:47 |
Treffend rakend tonend overgebracht. Liefs en warme knuf, sunset |
|