Ik denk aan de tijden die we hebben gehad..
Aan het mooiste dat ik ooit bezat.
Dat is nu allemaal vergaan..
Ik lijk wel niet meer voor je te bestaan.
Ik heb je al zo vaak in je ogen gekeken..
Maar mijn hart blijf je breken..
Ik snap niet dat het allemaal weg is..
Waar ging ik toch mis?
Wat heb ik jou aangedaan?
Waar heb ik je laten staan?
Dat dit zo ver moest komen..
Dat ze kapot gingen mijn droomen..
Want dat is wat ik deed over ons..
Maar vandaag of morgen geef ik je weer de bons..
want de 2de kans die je nu hebt..
Heb je me weer genept.
Ik voel de pijn elke keer weer..
En het doet zo een zeer..:(
Ik wil terug het begin van ons,,
Zodat ik kan leven zonder frons..!