Hier schrijf ik weer een gedicht zoveel wat ik heb megemaakt me moeder die me niet eens gelooft,mijn ex loverboy. die eens lief was mijn ex die in echt vol haat en kwaad is.hij was zo ardig en ik zo naiv,hij nam me mee aan een plek die mij kapot maakte hij zei hier moet ik uitstappen en daar stond ik met mij tas in utrecht voor de ramen hij zei als ik het niet doe.maakt hij me dood machtelos wat ik was ging ik daarna toe.ik kon het niet gelofen dat hij mij dat zou aandoen,het ellende begon.werken moest ik voor hem kapot mij werken.alles geld ging naar hem ik kon geen kant op zo hulpelos was ik.soms kwam ik avonds thuis met weining geld dan pakte hij de knuppel en sloeg me ermee kapot overal schrubte en sloeg hij mij met blauwe pleke ging ik de volgende dag naartoe klanten vragen wat ik heb ik zeg al weer ik heb mij gestoten,ik kreeg zelfmoord gedachten wilde niet meer leven,toch kon ik het niet om mij het leven te nemen.ik dacht wat moet ik als ik te weinig heb kan ik niet naar huis.hij heeft me alles genomen mijn huis mijn vrienden me familie ben ik kwijt door hem,dat was zijn plan om afhankelijk te worden van hem.dan was hij daar niet op een dag ik de kans nu of het lukt me nooit ik kon weg lopen ik ging weg belde de politie en brachten mij in veiligheid.litteken van binnen en van buiten zomaar te zien,ik ben kapot maar hard daardoor geworden!niet meer naiv hoe vroeger maar eindelijk ben ik vrij van hem!vrij voor altijd vrij!
Aan alle meisjes en vrouwen ik hoop dat dit jullie nooit overkomt!