bij wie moet ik gaan met wie kan ik praten
want ik voel nu al dat je me zij gaat verlaten
we hebben samen zitten huilen en samen zitten lachen
we zagen dingen die we niet toen verwachte
ookal hoor ik telkens in me gedachtes je naam
misschien is het tijd dat we ons eigen pad op gaan
vanwaar die stilte die we telkens horen
vanwaar die gevoelens die me hart verstoren
vanwaar die tijden die we samen hadden
vanwaar die gedichten die we samem kladden
ben ik te laat om nog mijn leven met je te delen
of wil je dat niet anders dan vervelen
is het al tijd is die dag al gekomen
dat ons vriendschap is ontnomen
ik zie je mijn richting opkijken met een valse lach
ik lach terug maar dat had ik niet verwacht
wat spookt er door je hoofd, wat stoort je diep van binne
zeg me iets met die juiste zinnen
keer mij je rug niet om want ik sta nu klaar
straks niet meer want dan ben over daar
het klinkt voor mij vervelend ik ben misschien vervangen
want die "beste vriend" hoort nu bij jouw verlangen
ik wil nu nog door gaan maar het maakt me hart niet goed
die tijden, die momenten, wat het met me hart doet
het is blijkbaar tijd om vaarwel te zeggen tegen jouw
maar als je me zoekt sta ik daar in het ijzige kou