Stille klanken die in de zeelucht vergaan
voeden mijn gedachten eindeloos lang
Eén voor één blijf ik bij ze stilstaan
en antwoord ik hen met mijn gezang
Mijn gevoel heeft zich van haar afgekeerd
Steeds meer en meer gebogen
Vroeger heb ik wel anders beweerd
Onze liefde heeft gelogen
Vier maanden zijn voorbij
Alles ging zo snel
Het leven is weer van mij
mijn vuur brandt fel
Zoals Marco Borsato altijd zegt:
“Afscheid nemen bestaat niet”
Zeg ik nu na een lang gevecht:
“klopt, maar wél bij déze griet”.