Ik ga me begraven in de aarde
diep onder de zwarte grond
omdat mijn tranen blijven stromen
en ik mijn hart verwond
De pijn die ik heb wil ik voelen
gewoon uit grote angst
omdat ik bang ben te vechten
voor wat zoveel beter zou zijn
Dan die ellenlange pijn
die ik niet wil doorbreken
laat mij maar eenzaam zijn
en verdrinken in medelijden
micina: | Donderdag, december 28, 2006 17:33 |
We weten dat dit zeker je hoofdgedachten niet zijn maar er kunnen altijd wel eens even sombere, machteloze en angstige momenten zijn in moeilijke periodes. Prachtig hoe je deze momenten neerschrijft. | |
vivika: | Donderdag, december 28, 2006 11:53 |
oei? :) gelukkig meen je het niet! knap geschreven liefs |
|
Quadesh: | Donderdag, december 28, 2006 09:09 |
nee idd ik voel me ook niet zo. | |
sunset: | Donderdag, december 28, 2006 08:59 |
Ik weet dat je dit niet echt meent, kunt menen. Ook al voelt het soms zo. Liefs en mijn warme omarmende genegenheid, sunset |
|
Klaes: | Donderdag, december 28, 2006 07:31 |
droef hoor.. sterkte leafs/klaes |
|
Kimmethjuuh: | Donderdag, december 28, 2006 01:18 |
Heyz! Ontroerend gedicht. Ik wens je veel sterkte! Als ik commentaar wil geven, is dat het mss beter zou zijn om "wil ik voelen" een regel lager te plaatsen. Ik wil je enkel helpen. Greetz Kimmethjuuh |
|
mobar: | Donderdag, december 28, 2006 01:06 |
Herkenbaar, al hoeft eenzaamheid niet altijd gepaard te gaan met medelijden. Ik hoop dat je er weer uitkomt. Rakend geschreven, groetjes, Mobar. |
|
fran92: | Donderdag, december 28, 2006 00:19 |
rakend dit meid als er wat is kun je me mailen,(fran92) sterkte meid liefs tulpje en fran92 |
|
Auteur: Quadesh | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 28 december 2006 | ||
Thema's: |