vlakken rimpelloos tot grond
bergen dalen als hun toppen
brekend vallen in lawines steen
heuvels gapen eeuwen rond
vlakken rimpelloos tot grond
waarover winden ongestoord zich
haasten naar een nieuwe morgenstond
golven brullen wittend schuim
zeeën donderen hun woestheid
tegen kades pieren en geel duin
zand brengt rust sust eeuwige
beroering en geeft stilte in de
eindeloze eb- en vloedbeweging
woedend haten angstig schreeuwen
tranen barstend uit verdriet
liefde komend in het strelend
koesterend beminnen dromend
aan het vurig spel beginnen geven
nemen samen dollen passie tot de top
dat is nu gestopt
er is geen hoogte meer
slechts weidsheid om me heen
emoties afgevlakt in reageren
uitgeput door steeds opnieuw
proberen ben ik weer alleen
wil melker
12/12/2006
Phriar: | Zaterdag, december 16, 2006 19:59 |
Zeer mooie, aparte woordenopeenvolging, het voelt ook daadwerkelijk als een stroom of lawine of te lezen. Dit gevoel is, indien het zo bedoeld was, mooi neergezet, om te eindigen in een goed samenbindende laatste paar zinnen. Verslagen als de golven die eindelijk tot rust komen tegen het koude strand. | |
remie: | Vrijdag, december 15, 2006 07:23 |
heb je even wat ''bijgelezen'' heftig allemaal, je weet zoals altijd de juiste woord keuze neer te zetten...heerlijk...liefs remie | |
Fancy Nancy: | Dinsdag, december 12, 2006 20:42 |
wauww.... echt super mooi!! heel mooi verwoord!! | |
lommert: | Dinsdag, december 12, 2006 19:50 |
prachtig....schitterend de woordenkeeus waar ik vol bewondering van genoten heb.. stevige groet willem. |
|
yazii: | Dinsdag, december 12, 2006 19:14 |
mooi, eenzaam graag gelezen | |
Auteur: wil melker | ||
Gecontroleerd door: michris | ||
Gepubliceerd op: 12 december 2006 | ||
Thema's: |