Weg uit mijn leven
Mischien ben ik niet duidelijk genoeg geweest
Kan ik je nog steeds niet berijken terwijl je dit leest
Ik heb je nooit willen kwetsen
Maar ik had al heel lang een beeld voor je kunnen schetsen
Je kunnen vertellen dat je niet op me moest wachten!
Dat had nu misschien de pijn iets kunnen verzachten
Maar ik kon het je niet zeggen
Ik kon je mijn gevoel niet uitleggen
Dus liet ik je geloven in wat je zei en wat je dacht
Het word langzaam nacht
Ik staar naar het plafond en denk na over hoe ik het anders had moeten zeggen?
Hoe had ik het je anders moeten uitleggen?
Ik merk dat het langzaam licht word, de nieuwe dag begint
En terwijl ik snel de deur uitsprint
Voel ik opeens de kou door mijn lichaam gaan
Nu besef ik pas wat ik je heb aangedaan
Dat ik je het eerder had moeten zeggen
Je het gewoon had moeten uitleggen
Maar ik dacht dat zwijgen de beste oplossing was!
Ik versnel mijn pas
Probeer te rennen en alles te vergeten
Alles word zwart om me heen steeds meer mensen beginnen te schreeuwen
Ik zou het wel willen uitschreeuwen
Dat het me spijt! En dat je me mag haten!!
Maar dat je me vooral moet verlaten!
Langzaam vervagen de stemmen en komt het licht weer terug
En terwijl ik hier loop op deze brug
Weet ik dat je weg bent en dat ik hier niks meer aan kan veranderen.
~*~ik heb dit gedicht al een poosje geleden geschreven, maar ik vind toch dat ik hem erop moet zetten..~*~