Had ik nu maar mijn ogen gesloten.
twee handen wat het deed bedekken.
en wanneer ik me ergens tegen aan had gestoten.
was dat de schrik wat mij uit een slaap zou wekken.
Wist ik maar op welk moment ik de fantasie was ingegaan.
waar ik de realiteit was verloren.
De dag dat ik jou te diep in mijn hart had laten staan.
Toen jij de eerste gemeende woorden "Ik hou van jou"aan mij had laten horen.
Kon ik maar een stapje terug zetten.
Dwars door mijn schaduw totdat ik uitkom waar wij onze eerste kus hadden gegeven.
Ik zou dan beter op gaan letten.
en liep voorzichtiger over de paden van de liefde in mijn leven.
Kon ik maar alles in een keer tot in een perfectie toveren.
Gewoon....., zo in slechts een simpele blik naar voren.
Zoals jij mijn hart toen deed veroveren.
Mij de liefde liet horen.
Want elke minuut zonder jou is een minuut wat mijn hart oneindig zal blijven verstoren.