op weg naar de zoveelste..
ruimte waar ik me niet goed voel..
De regen stroomt langs mijn gezicht..
ik ben blij dat het regent..
zo ziet niemand mijn zwakheid..
mijn zoveelste tranen..
ze stromen mee met de regendruppels..
Op weg naar de eenzame koude grond..
net als ik zelf, ik zak ook steeds dieper in de put..
Kijkend naar de maan..
hij lijkt me overal waar ik kom te volgen..
De maan is mijn laatste stukje hoop..
maar omhelzen kan ik hem niet..
En dat is juist wat ik zo hard nodig heb..
een omhelzing van iets hoopvols, liefdevols gelukkigs..
Een omhelzing van hem..
maar die hoop zal nooit waar worden..
LeNa_44: | Vrijdag, november 24, 2006 17:04 |
ook weer zo herkenbaar... prachtig! stil en met tranen in de ogen gelezen...maar tranen zijn geen zwakheid...hou vol meid,en als je je niet zo goed voelt,kan je me altijd mailen! Liefs xxx Lena |
|
Auteur: Animola_* | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 18 november 2006 | ||
Thema's: |