Uit een oude doos
ik heb gestreden
tegen tijd en me zelf
ben met winden mee gewaaid
die ik amper kende
belande op een slachtveld
en keek toe
naar een slag
die niet de mijne was
steeds leende ik zwaard en schouder
aan de zwakken
nooit bemerkend
dat ik de zwakste was
maar uit mijn resten
smede ik op aambeelde
de duivel die ik werd
in een mystiek die deze tijd niet snapt
maar maskers werden een mens
en de duivel werd verdreven
soms verstop ik me nog even
tussen Paljas en de wolf
want de zwakke
ben ik steeds gebleven
behalve voor hen
die de poort weten naar mijn ziel
***Wim****