In tijden van angst,verdriet en chaos is leven zo moeilijk
helemaal als je erdoor zo wordt overvallen
angst,verdriet,pijn en al die negatieve dingen
die je zo snel kunnen verorberen
die je compleet omringen
dat je dingen laat voelen en denken
en vaak tot dingen lijkt te dwingen
gevoel lijkt zijn eigen weg te weten
je word er ongewild in meegesleurt
en laat alle andere dingen om je heen vergeten
een akelige angst, een pijnlijk gevoel
die voor sommige mensen niet eens zal bestaan
afvragend waar het vandaan komt
waaruit het is ontstaan
gedachten,gevoel,de angst
ze richten zich maar niet op de realiteit
moet ze telkens maar weer terugroepen
terughalen naar de werkelijkheid
waneer alles weer zo tegenzit
en het wil allemaal niet meer
alles is zwart,niets is nog fijn
alles wat je probeert doet zoveel pijn
er maar geen lichtpuntje wil verschijnen
die de donkere wolken kan doen verdwijnen
blijf dan in jezelf geloven
dan heb je de eerste stap al gezet
en zal je achteraf met trots kunnen zeggen
dat je ook dit weer hebt gered
ik weet het,zoveel moeite,de schaamte,al die angst
om onder mensen je gevoel te laten spreken
ik hou je hand vast
ik weet,het is erg eng,doodeng
omdat je zo makkelijk bent te breken
ik geef je de tijd en ruimte die je nodig hebt
om met een gerust hart adem te halen
dat is van tijd tot tijd erg belangrijk
want het leven bestaat eenmaal uit bergen en diepe dalen
m'n hand blijft op je schouder,dus denk eraan
als de donkere wolken de zon weer doen vervagen
de zonnige dag weer vervangen word door nacht
niet meer begrijpt,even zonder kracht
niet meer weet wat het leven van je verwacht
blijf dan in jezelf geloven,ik geloof in je
ik zal je altijd welkom heten
ook al is het nog zo laat
en zal je dan laten weten
dat het zonnetje van jou nooit vergaat
ik kan niet voor je staan om je te leiden
kan niet achter je staan om je op te vangen
niet van boven komen om je te bevrijden
maar ik hou je hand vast,kop op meid
we doen dit samen
(aan een therapie genootje)