ik loop in de sneeuw
in de lucht vliegt de laatste meeuw
ik heb een mes in mijn hand
ik kijk naar de meeuw...
was ik maar zo hoog in de lucht...
ik zucht... ach... het was dan toch mijn laatste vlucht
want waar ik naar toe zou gaan, schieten ze me toch neer
dan kan ik het toch beter zelf doen?
het is koud...het mes is kouder
ik duw hem in mijn arm...
mijn arm word langzaam warm...
warm van het bloed...
dat bloed dat mij goed doet...
in de verte zie ik iemand...
hij komt dichterbij
ik zie voordat ik mijn ogen sluit:
dat het mijn beste vriendin is
ze pakt me op en droeg me naar haar huis
daar werd ik wakker...
ze zegt beter hier dan in het ziekenhuis
ik glimlach naar haar en denk:
waar ben ik mee bezig geweest... ik heb nog zo'n mooi leven
ik kijk naar haar en vraag:kun je me vergeven?
ze knikte en zegt:tuurlijk ik weet de reden...
langzaam dringt het tot me door
mijn vriend... dat is de echte reden hoor
hij dwingt me tot de raarste dingen...
daarom...heb ik dit gedaan
ik werd bang van hem
ik moest weg maar wist niet hoe
dan had ik het maar gedaan in de bittere...winterse...kou
want koud was mijn hart...
dankzij hem...