Schimmige schubben
Na in een nieuw leven te zijn gestapt
En het oude schuchter achter me gelaten
Heb ik mijn verschimde idealen wat opgelapt
En leer ik in nuchtere talen te praten
Ontpopt uit een mateloos rauwe huid
Gerijpt door harde bonkige daden
Trek ik nu mijn schubbige jasje uit
En laat ik me door warmte overladen
Een huid, een cocon, van schubben vervuld
Vertrap ik met een pijnloos gemak
En, lieve mensen, met een beetje geduld
Flierefluit ik weer vrolijk van tak naar tak
Zal elke midlife crisis zo rouwvol vergaan?
Zo kommervol, zo vol zelfverachting?
En zal ik zo schubloos blijven voortaan?
Met alleen maar liefheid als verwachting?
Ik gun een ieder een tweede leven
Een tweede kans, een herbegin
En hoop dat de toekomst ook u mag geven
Een einder van glorie, van hergewin
Douwe
lonely 1: | Maandag, september 11, 2006 00:51 |
hoopvol mooi gedicht. liefs lonely 1 |
|
switi lobi: | Zondag, september 10, 2006 21:20 |
Ik vind dit helemaal geweldig. Liefsliefs, switi lobi |
|
MizzTeaQ: | Zondag, september 10, 2006 21:13 |
Prachtig!Zowel je dicht als daden als je gemoed! Heb zelf ook een andere wendig aan mijn leven gegeven en voel het net zo. Veel geluk en zonneschijn toegewenst! Liefs , |
|
Auteur: Douwe | ||
Gecontroleerd door: Marina | ||
Gepubliceerd op: 10 september 2006 | ||
Thema's: |