zwevend
zwevend tussen droom en wakker zijn
voel ik dagelijks de pijn
de pijn van het verloren gaan
van ons samenzijn
ons bestaan
we waren makkers
kameraden dag en nacht
we deelden alles
liefde leed en kracht
maar die woorden
de ons niet toebehoorde
maakten dingen stuk
veranderde alles aan ons geluk
allebei zijn we nu alleen
geen maatjes meer
tranen van onbegrip
en wat al niet meer
dagelijks werd het een strijd
moest dit zo
moesten we elkaar kwijt
ik voel het als een zware last
die ik meedraag op mijn schouder
binnen twee weken
voel ik me tientallen jaren ouder
zwevend op de dromen en het wakker zijn
voel ik dagelijks die pijn
zal het ooit nog over gaan
kan ik door met een nieuw bestaan
zonder jou in mijn leven
mijn maatje
voor even
nooit vergeet ik die jaren
die maanden
de dagen van geluk
helaas
nu allemaal stuk...
petronella