Op een dag...
Op een dag
was ik op wandel
in het grote sprookjesbos
Hoog gezeten
op mijn paard
geruisloos op het zachte mos
'n Smal paadje
heel voorzichtig
stapt mijn paardje in de pas
Maar plots stonden
we verwonderd
voor ondoordringbaar struikgewas
Ik nam mijn zwaard
begon te hakken
in de dichte rozenstruiken
Het waren grote
rode rozen
ik werd wat dronken van het ruiken
En na uren
hakken zwoegen
was het bospad eindelijk vrij
Een oud slot
begroeid met ranken
doemde plotseling op voor mij
Er stond een wachter
aan de poort
maar die had me niet gehoord
Ik trok even
aan zijn mouw
maar hij sliep verder onverstoord
Toen ik het slot
kon binnendringen...
wat 'n gesnurk, wat 'n kabaal !
Ik dacht verbaasd
stil bij mezelf
Wat is dat hier allemaal ?
Iedereen scheen hier te slapen
zelfs de slotheer
op zijn troon
Langs hem zat
zijn gemalin
met een scheefgezakte kroon
In een kamer
op haar bedje
sliep een prinsesje, heel gerust
Ze was zo mooi
zo wondermooi
ik heb haar stillekes gekust
't Prinsesje deed
haar oogjes open
keek me wat verlegen aan
'k Hielp het meisje
uit haar bedje
we zijn stil naar benee gegaan
Iedereen bleek
plotseling wakker
't Slot was één bedrijvigheid
De koningin zei
tegen mij
Je hebt ons van een vloek bevrijd !
En het prinsesje
Doornroosje
werd mijn lieve lentebruid
Met lange snuit
kwam er een zwijntje
en blies mijn gedichtje uit !