In staren verdwalen.
Mezelf vergeten...
rozendoornen bekrassen mijn hoofd.
door stilte bezeten.
Zwijgend wachten tot het vuur in de nacht is gedoofd.
stalen nagels door handen en beide voeten heen geslagen..
Uit mijn ogen rollen tranen van bloed.
Tranen zoals rode rozen zo veraderlijk rood.
Ik ben een vage schim en als een schaduw loop ik op een duister pad op weg naar mijn dood..
druppel rollen over mijn wang naar de grond..
In staren verdwalen.
Mezelf vergeten.
In heet vuur verbrand.
Ik ben omringt door stemmen,
gesproken in vergeten, onbekende talen.
Ik ben In het donker verloren onder het heilige zand.
In de lucht vliegen zwarte raven om mijn ziel te bewaken.
In staren verdwalen.
Mezelf vergeten.
Ik veeg de rode tranen van mijn gezicht tot vage strepen.
In staren verdwalen.
Mezelf vergeten.