ik snap jullie reacties wel..
de punt is dat ik ze wil laten zien..
dat ze mij verkeerd heeft beoordeeld..
misschien..
had dat geen haartje gescheeld..
of ik in die moeilijke tijd zou doorzetten..
dat ik me zou redden..
maar ze hadden geen vertrouwen, geloof in mij.
en geen enkele steun, begrip, natuurlijk was ik nie blij!
ik verlangde naar de warmte die ze me geven konden..
ze hebben mijn vertrouwen in hen geschonden!
ze wilden me naar de inrichting sturen!
ze bleven me gluren..
hun ogen volgden mij, om te kijken of ik gek was..
maar ik genas..
ondanks hen, ik wil ze laten weten dat ze grote vergissing hebben gemaakt!
hun vergissing heeft me zo erg geraakt!
ik ben me moeder zo dankbaar
zij stond al die jaren voor me klaar!
ook al werd ik knettergek.
ook al voelde ik de adem van alle leraren op me nek
me stiefvader vond het echt raar..
dat een kleine meid tegen alle leraren moest opnemen!
ook hij stond voor me klaar!
en problemen...
werd groter en groter..
waarmate ik daar langer bleef!
alle leraren geloofde, vertrouwde en begreep me niet!
wat ik allemaal moest doorstaan!
en hoeveel problemen moest nog komen?
dat ze in zouden zien
dat ik heel veel verdriet heb gehad!
daarom wil ik ze laten weten
dat ze dat niet mogen vergeten
beoordeel nooit iemand in de moeilijkheden!
want ze hebt al genoeg geleden!
zoals ik..
iedereen keken me met zo'n medelijden blik!
ze hadden het beter moeten weten!
ze hadden het nooit moeten vergeten..
dat ik nu een slechte ervaringen over aan heb gehouden!
slechte ervaringen jegens mannen!
ik haat ze nog altijd!
daar ligt het probleem!
ze deden helemaal niks en daar leed ik erg eronder..
ja, ze hadden het beter moeten weten..