Waar op spiegels nog tranen rusten
koesteren hart en ziel de warmte van een herinner
vervlogen zijn de tijden van stilte
en adem kreeg plek voor verbroedering
hoe ver waren de stappen ik heb ze nooit geteld
hoe vaak stond ik niet aan het begin
ik zag niet wat achter de muren leefde
nee ik zag niet eens mij zelf
nu de horizon verbreed
werken harten als een magneet
de eerste stap is vaak het zwaarst
vaak de tweede onwennig
maar de paden ze stromen vol
de bomen wuiven waar de aarde nog weent
maar als straks de wangen drogen
zijn vele stappen al gezet
dan zijn de wegen bloemrijke bruggen
naar een toekomst vol vreugde
en als ik dan in de spiegel kijk
vervloek ik alle gemiste kansen die ik ooit kreeg
***Wim****
M@rcel: | Maandag, augustus 21, 2006 13:34 |
wat ontzettend prachtig geschreven Liefs M@rcel |
|
Oxygénéé: | Maandag, augustus 21, 2006 12:35 |
klinkt me bekend in de oren! subliem! |
|
maria : | Maandag, augustus 21, 2006 12:29 |
met in diepte van de blik toch ook geluk als stukjes voor ontwikkeling die inzicht gaven tot overwinning liefs, maria |
|
lommert: | Maandag, augustus 21, 2006 12:22 |
in de spiegel blijven kijken Wim, en kus die afbeelding...graag gelezen je gedicht stevige groet willem |
|
sunset: | Maandag, augustus 21, 2006 11:47 |
Schitterende tonende poëzie Wim. Ik las het graag. Liefs en heel fijne kansrijke dag, sunset PS: Tip (Als ik mag) -nu de horizon verbreedT ( = hier als WW gebrukt dus met een ''t''). |
|
Auteur: Black Lord | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 21 augustus 2006 | ||
Thema's: |