het leek of de ruis mij ontwaakte
al heerste stilte om me heen
met enkel hier en daar een vogelgroet
binnenglippend door het bovenlicht
vergezeld met zon nog laag
echter uitbundig lokkend tot buiten
trok mijn voel tot naar de zee
gekoesterd aan strand en duin
tijd leek niet te bestaan
ik zat en keek slechts roerloos
proefde zilt op lippen verstild
en was weer dat kind
zandkastelen bouwend
getij schouwend ademloos
hiljaa: | Zondag, augustus 20, 2006 15:39 |
klingt een beetje droef maar mooi verwoord! knufleifs--hiljaa-- |
|
H.J.: | Zondag, augustus 20, 2006 14:09 |
ademloos heerlijk voel dicht. kussss |
|
lommert: | Zondag, augustus 20, 2006 09:15 |
het is alsof jouw zee proeft mijn huid ik hoor de stille adem van haar geluid xxliefs willem |
|
sunset: | Zondag, augustus 20, 2006 08:44 |
Zo heerlijk meenemend tonend beeldend overbrengend weer. Chapeau. Liefs en warme genegenheid, sunset |
|
Hilly N: | Zondag, augustus 20, 2006 08:06 |
Heerlijk gedicht. Groet, Hilly |
|
Innerchild: | Zondag, augustus 20, 2006 00:17 |
Ach, de zee ... ze kan zo helend werken ... telkens weer ! Liefs, Inner |
|
Auteur: maria | ||
Gecontroleerd door: maria | ||
Gepubliceerd op: 20 augustus 2006 | ||
Thema's: |