ze zijn het er niet mee eens dat ik dicht,
ze vinden dat ik daar te veel mee aanricht.
Ze zeggen iedereen kan het lezen hoor,
ik zei ja en? ik ga er zeker mee door.
Het is voor mij een uitlaat klep die gedichten,
en daarom zal ik ze zeker nog in gaan richten.
Je wilt toch dat ik beter word en zal zijn,
dat ik het verdriet minder ken en de pijn.
Ik laat dat ook niet van me afpakken,
ik blijf al steeds maar zakken.
Ik moet juist om hoog klimmen,
dus ik zal zeggen o even dimmen.
Toen begreep ze me wel weer een beetje,
ja ik denk maarzo je maakt toch geen ruzie om een scheetje.
Laat mij daar nou eens met rust en me gan in gaan,
zodat ik straks zeker weer op me benen kan staan.
Je wilde gewoon door gaan met de vriendschap,
ik hoop dathet echt zo is en geen grap.
Want zoveel mensen verlaten me al,
alleen omdat ik leef in die klote diepe dal.
Laat me niet alleen,
het was altijd leuk met jullie om me heen.
Ik zal snel langs komen,
en da zal ik eens vertellen hoe ik wil worden en over wil dromen.