Indringend en leeg denk ik, een traan en een veeg, ik zoek je.
Al proberend niet veel te denken, gedachten verdwaalt in diepe dalen,
Steeds krijg ik het gevoel; ik moet iets doen, ik kom je halen!
Ver weg ben je bij mij vandaan, nee joh, ik moet niet gaan,
Het zou stom zijn zo’n stap te nemen,
Goh, ik bereik er toch niets mee, al lopend op mijn tenen,
Elk moment van niets doen maakt het gemis steeds sterk,
Wat zal ik blij zijn als ik weer werk!
Wist je dat het echt pijn doet? Het lijkt wel een blokkade –waan,
Hoe kan dit nou, zo’n stom gevoel?
Ik ben toch stoer en sterk, ik heb toch een doel?
Ik weet altijd wat ik wil doen, ik sta nooit stil in mijn plezier,
Leven doe ik volop en vol overgave,
Nu toch hè, nou ja zeg, ben jij daar en ik hier,
Het is net of ik op slot zit, ik ben nu echt een trage!
Heel wonderlijk om dit eens mee te maken,
Een onbekende kant voelen, wat eerder niet viel te kraken,
Een kei was ik altijd in mezelf groot houden, echt!
Ik snap er geen biet van, ik die het onderspit legt?
Ben ik dan zo onbekwaam en een groentje?
Waarom kan jij mij wel breken en anderen nooit?
Heb ik dan zo’n lange tijd liefde vergooid?
Ik denk nu maar één ding, please geef mij een zoentje!
sunset: | Vrijdag, augustus 11, 2006 11:51 |
Dit is voelbaar overvallend verdrietig verlangend. Liefs, sunset |
|
Auteur: board | ||
Gecontroleerd door: Anastacia | ||
Gepubliceerd op: 11 augustus 2006 | ||
Thema's: |