Wanneer ik in de verte staar
Komen de gedachten weer naar boven drijven
De pijn van toen wordt weer voelbaar
Sluit mijn ogen, maar weet dat de gedachten zullen blijven
Voel mijn handen trillen door de pijn
Mijn hoofd kan het niet meer verwerken
Wil even ergens anders zijn
Zonder dat iemand het zal merken
Maar mijn gedachten zijn niet meer te stoppen
Ze nemen me mee terug in de tijd
Voel mijn hart sneller kloppen
Want ze nemen me mee naar mijn innerlijke strijd
Van kleins af aan gespeeld
De strijd die ik al tijden voer
Inwendig en alleen met mezelf gedeeld
Mede dankzij mijn oudere broer
In de donkere nacht, alleen
Wist hij dat mijn lijf bereikbaar zou zijn
Met zijn armen om me heen
Voelde het zeker niet fijn
Zo klein als ik was
Wist ik niet wat hij deed
Dat besefde ik later pas
Toen ik onder zijn daden leed
Geleden heb ik pas op latere leeftijd
Toen ik andere mannen wilde beminnen
Elke keer weer een hele strijd
Want ze drongen te snel bij me naar binnen
Tranen lopen over mijn wang
Nog steeds kan ik niet met mannen omgaan
Ze maken me verdrietig en bang
Want kan de innerlijke strijd nog niet aan
SANSAN: | Zaterdag, september 23, 2006 20:05 |
k weet niet wat k moet zeggen.. |
|
Wishdom: | Zaterdag, augustus 12, 2006 03:22 |
ooh :( Sterkte... |
|
Sjoys: | Vrijdag, augustus 11, 2006 11:15 |
Ik heb er geen woorden voor. sterkte. liefs |
|
memory: | Vrijdag, augustus 11, 2006 09:56 |
zo rakend dit..! en veel stukjes zijn herkenbaar. hoop dat je uiteindelijk sterker uit de strijd komt..! sterkte! liefs |
|
Flashkonijn: | Vrijdag, augustus 11, 2006 05:42 |
Ik ken het gevoel, heb het zelfde gehad en ben het nu ook aan verwerken wens je veel succes is niet zo makkelijk kusjes flashkonijn | |
Rationalelfie: | Donderdag, augustus 10, 2006 21:19 |
Herkenbaar jammer genoeg voor te veel mensen en idd, heel moedig van je om het hier te posten ! En heel mooi verwoord... het van je afschrijven is een heel goed begin in je verwerking. Heel goed bezig ! Knuffel RationalElfie |
|
mamsiemomo: | Donderdag, augustus 10, 2006 20:19 |
Allereerst ben ik supertrots op je, dat je het geschreven hebt. Helaas is dit zo herkenbaar... Ja, de pijn komt pas later, veel later, maar weet dat je ermee om kunt leren gaan. Helaas spreek ik uit ervaring. Toch is dit gevecht de moeite waard om aan te gaan. Gelukkig weet ik dat ook uit ervaring. Heel veel sterkte, kracht en lef, gevuld met moed gewenst. Liefs, Mo |
|
Anneke van Dijk-Ploeg: | Donderdag, augustus 10, 2006 18:42 |
indringend verwoord! hier heb je echt professionele hulp bij nodig; verschrikkelijk dat dit gebeurd is! sterkte, namasté, An |
|
Littledolphin: | Donderdag, augustus 10, 2006 18:26 |
heel herkenbar...stilmakend,liefs littlexxx | |
Auteur: Not so tough | ||
Gecontroleerd door: christina | ||
Gepubliceerd op: 10 augustus 2006 | ||
Thema's: |