Vriendschap na de dood.
Ik help bij het verzorgen van vele begrafenissen.
Enkel in onze parochiekerk. En probeer geen één te missen.
Alles klaarzetten voor de pastoor.
En liedjes meezingen in het kerkkoor.
Soms is het triestig om voor te lezen.
En komen de emoties naar boven, bij dezen.
Maar het moeilijkst van al vind ik,
Is een columbariumgebed in zijn schik.
Of bij een asuitstrooiing met de famillie.
En als ik dan het laatste afscheid zie,
Hou ik mij sterk, tot ik ergens allen kan staan.
En laat ik dan vaak mijn tranen gaan.
Maar wat heeft dat met vriendschap te maken?
Die komt van de nabestaande, k'schreeuw het niet van de daken.
Maar de meeste troost die ik mag ontvangen,
is vaak van de famillie's die aan mijn lippen hangen.
Om te weten hoe ik met hen heb meegevoeld.
En met hen verdrietig was zoals bedoeld,
in mijn kaartje dat ik hen liet bezorgen:
"Kristelijke deelneming" en veel moed, vandaag en morgen.