Die blik en ogen
Soms zijn woorden overbodig,
Weet je niets meer te zeggen,
maar zie je nog steeds die blik.
Die blik die niet zo was bedoeld,
dat is voor mij heel zeker,
deed mij toch genoeg.
Ogen die me aankeken,
zoals al heel lang niet is gedaan,
spelen parten in mjin gedachten.
Maar het voelen mag ik niet,
al geeft dat nog steeds veel pijn,
en zullen mijn woorden onbeschrijfbaar zijn.
Onbeschrijfbaar gevoel,
en niet te begrijpen wat ik bedoel,
en aller zins niet duidelijk is.
Die blik en die ogen,
en de manier van het staan,
lieten alles gaan.
Niet meer weten wat te doen,
en kwetsen kan ik niet,
maar m`n gedachten dwalen rond,
van de ogen naar de grond.
Dit gedicht is zo niets zeggend,
niemand wordt er nog uit wijs,
maar het spiegelt mijn gevoel,
voor duidelijk zijn te eigenwijs.