Maar kom, wees stil
de dood is de zekerheid die
standvastigheid hanteert
bouwt op, verteert
maar kom, ik streel de
snaren en mezelf verwen
wees stil, ik speel een vrolijke noot
terwijl ik droevig ben
wispelturig is de besluitloze wind
in het draaien is ze om en om
maar kom, ik streel de
snaren en mezelf ken
wees stil, ik speel een droeve noot
terwijl ik vrolijk ben
ik ben de dag, de dag is mij
en wat in het verschiet
maar kom, ik ben vrolijk en
maak mijn lied
wees stil, ik streel de snaren
droeve klanken herken
ze klinken door in mijn bestaand lied
omdat ik mezelf ben
willem
Evelientjii: | Dinsdag, juni 27, 2006 17:39 |
Vrolijk blijven! Mooi gedicht :) | |
hiljaa: | Dinsdag, juni 27, 2006 14:36 |
prachtige poezie! knufliefs--hiljaa-- |
|
miester: | Dinsdag, juni 27, 2006 10:13 |
dit zegt genoeg... Liefs miester |
|
sunset: | Dinsdag, juni 27, 2006 10:01 |
Integer melancholisch mooi dit. Liefs en heel fijne dinsdag, sunset |
|
Rien de Heer: | Dinsdag, juni 27, 2006 09:55 |
Moet je ook blijven.... Groetjes, Rien. |
|
HIJ&ZIJ: | Dinsdag, juni 27, 2006 09:54 |
En dat is nou het mooie, je bent en blijft jezelf, emoties komen en gaan, af en toe eens heel bewust stil zijn doet wonderen, |
|
remie: | Dinsdag, juni 27, 2006 09:35 |
echt vrolijk is het niet, maar dat is het weer ook, weg met die bui...liefs Remie | |
L!@: | Dinsdag, juni 27, 2006 09:35 |
blijf jij maar jezelf... wij volgen je in gedichten.. laifs,, uut Grunning.. |
|