Kijkend naar de vergetelheid
Sta ik op het punt van de beslissing
Totdat jij die al voor mij maakt
Ik ben niet jouw held
Hoe hard ik ook schreeuw
Hoe meer ik van mezelf laat zien
Al blijf ik stil
Je ziet me niet
Vraag me niet wat er met me is
Je weet het dondersgoed
Van binnen, ik bloed
Van buiten, ik huil
Pers de lucht in mijn handen samen
Probeer het te breken zoals jij mij breekt
Keer op keer
En ik leer niks…
Ik schreeuw het uit van woede
En wens dood aan al jouw helden
Ik huil de hele planeet bij elkaar
Terwijl ik weet dat het geen zin heeft
Jouw held is altijd iemand anders
Altijd iemand die het in mijn ogen niet verdient
En ook al verander jij van persoon, het verhaal blijft hetzelfde
Laat mij jouw held zijn
Maar voor jou liggen de helden al voor het oprapen
Ze staan zelfs in de rij
En ik word steeds een plaatsje teruggeschoven
Tot ver achter de horizon
De vergetelheid in
De plek waar ik begon
En eindig
Kijk wat verder
Kijk wat beter
Jouw held zit ertussen
Mijn heldin vast ook wel