Zie hoe winter smelt in tranen
waar de zomer groeit
ontsprongen uit een vlinder
Voel de kilte rillen
als warmte het overmeesterd
en opslorpt in een ijscocon
Kleuren dansen op wolken
terwijl het zomerzweet druipt
langs oververhitte paden
De winter smelt in tranen
en de sneeuwman buigt
legt zich neer in zijn witte graf
little flower: | Zondag, juni 25, 2006 12:01 |
heel mooi geschreven:) de natuur is zo mooi in de zomer het is gewoon een wonder!!:O verder weet ik niet veel te lullen over dit gedicht(A) liefs hester, |
|
Hans Winter: | Dinsdag, juni 06, 2006 20:11 |
bij je vroeger verwering weet ik mij, zei ik, haar vandaar omgewende lente erkend, de beelden die zij daarop ent, niet meer bij de tinten die je daarop aan gaat brengen, maar groter ogen dan ik had verwacht, wilden die grondslag tot verwondering niet missen in haar pinksterdracht, dit feest van vuur en leed dat duurzaam moet zijn geweest. autobiografisch groetje, hans |
|
Boudaatje: | Dinsdag, juni 06, 2006 17:08 |
stilte...wat goed verwoord, al hou ik er gemengde gevoelens bij. Liefs je zussie! |
|
Nemesis: | Dinsdag, juni 06, 2006 14:16 |
Prachtig. |
|
Auteur: *zwarte schaduw* | ||
Gecontroleerd door: maneschijn | ||
Gepubliceerd op: 06 juni 2006 | ||
Thema's: |