Mijn eigen idealen!
Ik wil nog even terugkomen op het vorige verhaal moest er om huilen.
Het liefst zou ik me af en toe voor de maatschappij willen verschuilen.
Zij die gezond was en even alles vergooide dat maakt me verdrietig & boos.
Helaas kan ik er niets aan doen het is niet dat ik zelf voor een rolstoel koos.
Natuurlijk mag ik zo niet denken want ik heb nooit voor die keuze gestaan.
Maar ik weet zeker dan had ik even verder gekeken en het nooit zo gedaan.
Reken maar dat ik een sportieve meid zou zijn geweest, was niet te houden.
Weet zeker echt niemand had me van mijn idealen kunnen weerhouden.
Nu het nou eenmaal zo is als het is kan ik het moeilijk ontkennen of vermijden.
Het heeft me in ieder geval sterker gemaakt ik heb nu tenminste leren strijden.
De onbezorgdheid en gewoon spontaan dingen doen dat mis ik nog het meest.
Een wereldreis maken, je met de wind mee laten voeren en na afloop een feest.
Op een mooie dag pak je dan je spullen ga je weg niet wetend waarheen.
Gewoon een heerlijk tochtje maken en dan natuurlijk nooit helemaal alleen.
Lekker op survivaltocht gasstelletje mee in een tweepersoons tent.
De tent laat ik dan mooi opbouwen door mijn oh zo handige vent. haha